Lees hier alle columns van Christien
Christien (1954) groeit op in een Huntington familie. Haar zus Heleen erft het foute Huntington-gen van haar vader. In deze columns beschrijft Christien zonder iets te verdoezelen enkele voorvallen uit het leven van haar volwassen zus. Christien was zowel bewindvoerder als mentor van haar zus. Heleen overlijdt korte tijd na het schrijven van Christien’s laatste column. Zij woog nog slechts 30 kilo.
Wat Christien aan de lezers wil meegeven is om je niet voor de ziekte te schamen. Alle vreemde en rare voorvallen en gedragingen horen bij de ziekte. Laat dit ook aan anderen weten. Probeer de ziekte niet te verdoezelen. Zie er af en toe de humor van in en ontwikkel een dikke huid.
Na steeds meer kleine ongelukjes wordt het Christien duidelijk dat Heleen niet meer kan en mag autorijden. Heleen belandt in de cel…..
Na de echtscheiding van Heleen en haar man wordt hun gezamenlijke woning verkocht. Heleen weigert obstinaat de woning te verlaten. Uiteindelijk volgt een gedwongen opname…
Deze is slechts van korte duur. De rechter acht de handtekening van de arts niet rechtsgeldig omdat het een psychiater in opleiding betreft. Heleen is binnen enkele dagen weer thuis.
Heleen krijgt steeds meer problemen met haar functioneren in haar huidige woning en Christien gaat op zoek naar een aangepaste woning voor haar zus.
De verhuizing vindt plaats in aanwezigheid van GGZ-medewerkers. Er volgt een escalatie en een nieuwe opname in een psychiatrisch ziekenhuis.
Heleen mag langzaam vanuit het psychiatrisch ziekenhuis naar haar nieuwe huis. Ze verwaarloost zichzelf echter steeds meer en haar inzicht en functioneren neemt steeds verder af.
Heleen valt in slaap met een brandende sigaret. Het loopt met een sisser af.
