Rouw en verlies

Groot verdriet is er in ons gezin. Bob is op 8 juni 2023 overleden. Wat is dat moment, ondanks de toenemende beperkingen vanuit de ziekte van Huntington, toch nog onverwacht gekomen. En voor ons veel te vroeg…

We hadden een mooi voorjaar met elkaar, het voorjaar van 2023. Ondanks de lichamelijke achteruitgang, waardoor Bob bijvoorbeeld niet meer zelfstandig kon eten, zeer slecht kon lopen en zijn spraak duidelijk minder werd, was hij vol goede moed. Als je hem vroeg: “Hoe gaat het?”, was het antwoord altijd “Goed!” Zelfs tot een paar dagen voor zijn overlijden. Zijn goede moed haalde hij vooral uit zijn geloof, waarmee hij zelfs nog anderen bemoedigde.

Favoriete muziek

Bob genoot nog steeds van uitstapjes, dus die probeerden we nog steeds voor hem te realiseren. In het Kontaktblad van mei 2023 schreef ik nog over een concert in de Doelen waarin het meest geliefde muziekstuk van Bob werd gespeeld en waar we Bob nog met hulp van lieve mensen mee naar toe hebben genomen. Hij was daar zo blij mee; hij heeft wel vijf keer blijmoedig herhaald dat dit muziekstuk ook op zijn begrafenis gespeeld zou moeten worden. Uiteraard niet wetende hoe dicht bij het moment van zijn overlijden zou zijn.

We voelden zijn liefde

We zijn met z’n tweeën nog naar de Keukenhof en Naturalis geweest. Hij heeft de verjaardag van onze dochter Mariëlle en van mij nog meegemaakt. Bob is zelfs op zijn scootmobiel vanuit Topaz Overduin in Katwijk nog naar Douglas geweest om voor mijn verjaardag in mei de grootst mogelijke fles Chanel te kopen. We voelden zijn liefde. Hij was moedig en dapper en af en toe zagen we ook nog een glimp van de oude Bob met zijn humor en scherpzinnigheid; we noemden hem weleens de oude ‘Wikipedia’ omdat hij zo enorm breed ontwikkeld was. Elk moment met elkaar sloot hij af met “Ik hou van jullie”; ook zijn dagelijkse appjes aan het einde van de dag sloot hij af met: “Ik ga nu slapen, ik hou van jullie allemaal!”

Prachtige foto

Eerste Pinksterdag was het de tweewekelijkse zondag dat wij naar Katwijk gingen. De andere zondag kwam Bob altijd met vervoer naar ons huis en was hij de hele dag bij ons. Die zondag in Katwijk was het stralend mooi weer; we hebben vóór de kerkdienst in Topaz Overduin nog even met Bob op het strand gezeten. Hij ging lekker liggen in de zon en had al een lekker kleurtje van eerdere dagen vol zon. Er leek niets aan de hand. Onze dochter maakte een mooie foto van Bob. Een prachtige foto die uiteindelijk binnen twee weken op zijn rouwkaart zou worden geplaatst.

Ernstig ziek

Twee dagen later werd ik gebeld vanuit Topaz Overduin dat Bob niet lekker was. Hij was weer naar bed gegaan, kon niet goed op zijn benen staan en was echt niet fit. De dag erna is er een arts bij geweest en bleek het een longontsteking te zijn veroorzaakt door een verslikking. Dit komt veel voor bij mensen met de ziekte van Huntington. Er werd gestart met antibiotica, die helaas niet aansloegen. Een tweede kuur werd gestart, maar de koorts bleef hoog en Bob leek alleen maar te verzwakken. Op vrijdag is de arts tweemaal geweest en was Bob al zeer ernstig ziek. De arts heeft Bob tweemaal gevraagd of hij nog naar het ziekenhuis zou willen als dat nodig mocht zijn, maar dat wilde Bob niet. Als hij zou sterven, had hij daar vrede mee. Een intens moeilijk moment. Een paar jaar geleden hebben we een levenstestament laten opmaken voor Bob en heeft hij mij ook de mogelijkheid gegeven om beslissingen voor hem te nemen als hij dat zelf niet meer zou kunnen; wat ben ik dankbaar dat Bob deze beslissing heel duidelijk zelf heeft genomen.

De avond ervoor had ik Bob gevraagd wie hij graag nog zou willen zien, en dat waren zijn vrienden. Daar was hij altijd zo blij mee en ze hebben Bob ook altijd zo trouw bezocht. Er zijn in de dagen die volgden nog veel vrienden langsgeweest; Bob genoot ervan, meestal in stilte.

Dankbaar

In het weekend leek de situatie even te verbeteren, maar uiteindelijk bleek Bob te zeer verzwakt. Zijn vitale organen waren zo aangetast dat zijn lichaam niet meer kon herstellen. We zijn er als gezin nog alle dagen tot zijn overlijden, anderhalve week nadat hij ziek werd, bij geweest. Wat zijn we ongelofelijk dankbaar voor de liefdevolle zorg vanuit Topaz Overduin; geen moeite was teveel. Bob was hier thuis en wij begrijpen dat volkomen. Op acht juni is Bob in alle vrede overleden; we waren er als gezin bij. Wat een verdriet….

Afscheid

We hebben er met elkaar een waardig afscheid van gemaakt, met de nadruk op het uitzien van Bob naar zijn hemelse toekomst. Het is gelukt om de organist van het Doelenconcert te vinden; deze heeft tijdens de rouwdienst het geliefde muziekstuk van Bob gespeeld. Onze kinderen en ik hebben gesproken. “Wij moeten dit doen, wij kenden papa het beste”, zei onze zoon. Ook een zwager en vriend spraken prachtige woorden waaruit Bob als compleet mens werd afgeschilderd, niet alleen als de zieke Bob.

En nu moeten we verder…. maar alles is anders geworden.